Letra Rzeka Marzen de Bajm original

Ostatni oddech słońca przynosi wiatr
Pod złotš łune, pod œwiata płonšcy dach.
Znad Rzeki Wspomnień obraz unosi sie:
Dom twój daleki zgubiony dawno gdzieœ.

Z dala od bliskich, w nieznane rzucił los,
W gwarze tajemnic brzmi nowy, nieznany głos.
Znad Rzeki Wspomnień obłok unosi sie:
Dom twój daleki zgubiony dawno gdzieœ.

Wycišgnij dłonie i chwyć marzenie,
Ono rozproszy złe losów cienie.
Niechaj nadziei skrzydła białe
Z powrotem niosš cie, jak wiatr.

Wycišgnij dłonie i chwyć marzenie,
Ono rozproszy złe losów cienie.
Niechaj nadziei skrzydła białe
Z powrotem niosš cie, jak wiatr.

I wtedy czujesz, jak dobrze może być,
Kiedy bezpiecznym snom już nie zagraża nic.
Znad Rzeki Wspomnień ksieżyc odsuwa mgłe,
Dom twój daleki znowu odpływa gdzieœ...

Wycišgnij dłonie i chwyć marzenie,
Ono rozproszy złe losów cienie.
Niechaj nadziei skrzydła białe
Z powrotem niosš cie, jak wiatr.

Wycišgnij dłonie i chwyć marzenie,
Ono rozproszy złe losów cienie.
Niechaj nadziei skrzydła białe
Z powrotem niosš cie, jak wiatr.

Ostatni oddech słońca przynosi wiatr
Tak, wycišgnij dłonie i chwyć marzenie...