Letra Ramea Og JúlÃa de Bubbi Morthens original
Uppi í risinu sérðu lítið ljós, heit hjörtu, fölnuð rós. Matarleifar, bogin skeið, undan oddinum samviskan sveið. Þau trúðu á draumamyrkrið svalt, draumarnir tilbáðu þau. Fingurnir gældu við stálið kalt, lífsvökvann dælan saug. Draumarnir langir runnu í eitt, dofin þau fylgdu með, sprautan varð lífið, með henni gátu breytt því sem átti eftir að ske. Uppi í risinu lágu og ófu sinn vef, óttann þræddu upp á þráð. Ekkert gat skeð því það var ekkert ef, ef vel var að gáð. Hittust á laun, léku í friði og ró, í skugganum sat Talía. Hvítir hestar drógu vagninn með Rómeó, við hlið hans sat Júlía. Trúðu á draumamyrkrið svalt, draumarnir tilbáðu þau. Rómeó - Júlía. Þegar kaldir vindar haustsins blása, naprir um göturnar, sérðu Júlíu standa, bjóða sig hása í von um líf í æðarnar. Því Rómeó villtist inn á annað svið, hans hlutverk gekk ekki þar. Of stór skammtur stytti þá bið inni á klósetti á óþekktum bar. Hittust á laun , léku í friði ...